Petrified forest, Walnut Canyon en Grand Canyon
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Mieke
17 Juli 2010 | Verenigde Staten, Page
Weer een berichtje vanuit de USA. What happened since last time.
We zijn eerst in Flagstaff boodschappen wezen doen bij de Wal-Mart. De eerste opvallendheid die we tegen kwamen was dat er een soort scootmobieltjes stonden bij de ingang. Deze werden drukbezet door mensen van 200 kg + aangezien lopen te veel is voor ze. In de winkel stond ons vervolgens ook een verrassing te wachten: waar was toch de brood, vlees en de groente- en fruitafdeling??? Kei grote winkel, maar niks vers te vinden! Nadat we de artikelen hadden ingeladen welke we wel hadden kunnen vinden zijn we onderweg gegaan naar Petrified Forest National Park.
Dit park bestaat eigenlijk uit 2 delen, namelijk een painted desert en een versteend bos. In de painted desert (bergjes met allerlei kleurtjes) zijn we een stuk gaan wandelen. Erg gaaf aangezien al die toch niet al te slanke Amerikanen dit zeker niet in hun hoofd halen. Vervolgens zijn we in het petrified forest gedeelte geweest, waar ontzettend veel versteende boomstammen liggen (helemaal gekristalliseerd, echt super mooi!).
De dag erop zijn we eerst naar Walnut Canyon geweest. Hier een mooie rondwandeling van een klein uurtje gemaakt (was wel zwaar, veel hoogteverschil). Hierbij liepen we door een oude vesting (als je het zo kan noemen) van indianen in de berg. Na wat zweet te hebben vergoten zijn we weer in de auto gestapt naar Sunset Crater. Dit is een vulkaan die uiteraard lang geleden eens is uitgebarsten en waarbij je nog veel lava kon zien. Hier hebben we uiteraard ook een mooi wandelingetje gemaakt om vervolgens door te gaan naar Wupatki National Monument. Dit is echt een enorme indianenvesting geweest rondom een berg. Deze ruïnes hadden we alleen snel bekeken (warm en niet zeer interessant). Toen gingen door naar de eindbestemming, namelijk Grand Canyon! Eerst naar de camping gegaan, ingecheckt, tent opgezet en op naar onze eerste wandeling hier. We zouden de South Kaibab trail gaan lopen (die loopt in principe tot aan de bodem van de canyon), maar wij zouden natuurlijk niet helemaal naar beneden gaan maar gewoon naar het eerste stoppunt, ook wel het “Ooh-Aah point”. Dit zou 2,9 km zijn (retour) met een hoogteverschil van 170m. Wij mooi fanatiek van start gegaan (het was immers al wat later, rond half 6, en de laatste bus terug zou om kwart voor 9 gaan. Volgens de reisgids zou dit ca 1-2 uur in beslag nemen), maar dat Ooh-aah point kwam maar nooit. Uiteraard vonden wij de omgeving erg mooi en genoten volop (net als de fototoestellen), maar geen Ooh-aah point te vinden. Na een uur lopen komen we bij het “cedar ridge” point. Dit was dus 1 punt verder. Shit, hadden we al 2,4 km gelopen (ipv de geplande 1,4) en een hoogteverschil afgelegd van 350m (ipv 170m). Dus snel nog wat foto’s geschoten en besloten snel terug te gaan (je wilt niet in het donker terug en ook niet de bus missen). Dus in een rap tempo gingen we weer omhoog. Heel veel drinken en zweet later waren we weer boven. Bleken we een record neergezet te hebben van 1 uur naar boven lopen. Dus eigenlijk waren we toch maar 2 uur onderweg geweest. We waren wel erg blij dat we (ruimschoots) optijd boven waren. Dus toen hebben we maar de bus gepakt naar nog een mooi uitzichtpunt (Yaki-point) en hebben we hier romantisch (met heel veel anderen) genoten van de zonsondergang boven de Grand Canyon. Vervolgens lekker uit eten geweest en maar eens naar de tent gegaan.
Vanochten zijn we vroeg van start gegaan. We hadden namelijk nog een tweede toch in de Grand Canyon gepland en die wouden we eigenlijk bij zonsopgang maken (helaas komt de zon al om ca 5u). Dit was dus niet gelukt. In plaats daarvan gingen we pas (!) om 6 uur van start (tent enzo was natuurlijk al netjes opgeruimd). Het was eigenlijk al best druk bij het pad (zelfs hardlopers naar beneden en naar boven – stel gekken !). Na een uurtje dalen waren we bij het uitzichtpunt. Hier hebben we lekker genoten van het uitzicht, een appeltje gegeten voor de dorst, flink wat water gedronken en een tijdje staan buurten met andere Nederlanders. Toen begonnen we weer aan de klim terug omhoog. In tegenstelling tot de dag ervoor, was het nu bloedheet (en dat om half 8 ’s ochtends al). Een uur later waren we gelukkig wel weer boven, maar dit had toch veel water en zweet gekost. Even lekker ontbeten (met veel fruit dit keer) en toen op naar Page. Op de route naar Page zaten eerst nog wat uitzichtpunten van de Grand Canyon die we hebben bezocht.
Vervolgens kwamen we onderweg Horseshoe Bend tegen. Dit is een bocht in de rivier in de vorm van een hoefijzer. Werkelijk heel diep en groot! Groot minpunt, we dachten dat we konden smelten zo warm was het (heb je niet door in de airco). Ze hadden al beloofd dat het 41 graden zou worden en daar heeft het weer zeker niks aan onder gedaan. Als je dan 1,2 km enkele reis moet lopen door los zand (ook al is het maar enigszins heuvelachtig), je zweet als een otter. We waren bijna bij Page, maar daar zijn geen campings. Dus hadden we al een camping in de buurt gereserveerd bij Lake Powell. Dit is een kunstmatig stuwmeer. Ondanks dat er mooie omgeving hier is, verkozen we toch het zwembad waar we gebruik van mochten maken, omdat het gewoonweg niet te harden was in de hitte. Na wat afgekoeld te zijn, zijn we tegen de avond weer naar de Wal-Mart gereden. Tot onze verbazing had deze wel een versafdeling. Hier even fruit, vlees en brood ingekocht om ’s avonds even te kunnen bbq-en (die staan altijd samen met een picknicktafel op elke kampeerplek). Na dit stevige avondmaal hebben we dit mailtje nog getypt. We gaan er nu voor zorgen dat we rond half 10 in bed liggen zodat we morgen weer vroeg op kunnen om naar The Wave te gaan (je weet wel, van die bijzondere loting).
We zijn eerst in Flagstaff boodschappen wezen doen bij de Wal-Mart. De eerste opvallendheid die we tegen kwamen was dat er een soort scootmobieltjes stonden bij de ingang. Deze werden drukbezet door mensen van 200 kg + aangezien lopen te veel is voor ze. In de winkel stond ons vervolgens ook een verrassing te wachten: waar was toch de brood, vlees en de groente- en fruitafdeling??? Kei grote winkel, maar niks vers te vinden! Nadat we de artikelen hadden ingeladen welke we wel hadden kunnen vinden zijn we onderweg gegaan naar Petrified Forest National Park.
Dit park bestaat eigenlijk uit 2 delen, namelijk een painted desert en een versteend bos. In de painted desert (bergjes met allerlei kleurtjes) zijn we een stuk gaan wandelen. Erg gaaf aangezien al die toch niet al te slanke Amerikanen dit zeker niet in hun hoofd halen. Vervolgens zijn we in het petrified forest gedeelte geweest, waar ontzettend veel versteende boomstammen liggen (helemaal gekristalliseerd, echt super mooi!).
De dag erop zijn we eerst naar Walnut Canyon geweest. Hier een mooie rondwandeling van een klein uurtje gemaakt (was wel zwaar, veel hoogteverschil). Hierbij liepen we door een oude vesting (als je het zo kan noemen) van indianen in de berg. Na wat zweet te hebben vergoten zijn we weer in de auto gestapt naar Sunset Crater. Dit is een vulkaan die uiteraard lang geleden eens is uitgebarsten en waarbij je nog veel lava kon zien. Hier hebben we uiteraard ook een mooi wandelingetje gemaakt om vervolgens door te gaan naar Wupatki National Monument. Dit is echt een enorme indianenvesting geweest rondom een berg. Deze ruïnes hadden we alleen snel bekeken (warm en niet zeer interessant). Toen gingen door naar de eindbestemming, namelijk Grand Canyon! Eerst naar de camping gegaan, ingecheckt, tent opgezet en op naar onze eerste wandeling hier. We zouden de South Kaibab trail gaan lopen (die loopt in principe tot aan de bodem van de canyon), maar wij zouden natuurlijk niet helemaal naar beneden gaan maar gewoon naar het eerste stoppunt, ook wel het “Ooh-Aah point”. Dit zou 2,9 km zijn (retour) met een hoogteverschil van 170m. Wij mooi fanatiek van start gegaan (het was immers al wat later, rond half 6, en de laatste bus terug zou om kwart voor 9 gaan. Volgens de reisgids zou dit ca 1-2 uur in beslag nemen), maar dat Ooh-aah point kwam maar nooit. Uiteraard vonden wij de omgeving erg mooi en genoten volop (net als de fototoestellen), maar geen Ooh-aah point te vinden. Na een uur lopen komen we bij het “cedar ridge” point. Dit was dus 1 punt verder. Shit, hadden we al 2,4 km gelopen (ipv de geplande 1,4) en een hoogteverschil afgelegd van 350m (ipv 170m). Dus snel nog wat foto’s geschoten en besloten snel terug te gaan (je wilt niet in het donker terug en ook niet de bus missen). Dus in een rap tempo gingen we weer omhoog. Heel veel drinken en zweet later waren we weer boven. Bleken we een record neergezet te hebben van 1 uur naar boven lopen. Dus eigenlijk waren we toch maar 2 uur onderweg geweest. We waren wel erg blij dat we (ruimschoots) optijd boven waren. Dus toen hebben we maar de bus gepakt naar nog een mooi uitzichtpunt (Yaki-point) en hebben we hier romantisch (met heel veel anderen) genoten van de zonsondergang boven de Grand Canyon. Vervolgens lekker uit eten geweest en maar eens naar de tent gegaan.
Vanochten zijn we vroeg van start gegaan. We hadden namelijk nog een tweede toch in de Grand Canyon gepland en die wouden we eigenlijk bij zonsopgang maken (helaas komt de zon al om ca 5u). Dit was dus niet gelukt. In plaats daarvan gingen we pas (!) om 6 uur van start (tent enzo was natuurlijk al netjes opgeruimd). Het was eigenlijk al best druk bij het pad (zelfs hardlopers naar beneden en naar boven – stel gekken !). Na een uurtje dalen waren we bij het uitzichtpunt. Hier hebben we lekker genoten van het uitzicht, een appeltje gegeten voor de dorst, flink wat water gedronken en een tijdje staan buurten met andere Nederlanders. Toen begonnen we weer aan de klim terug omhoog. In tegenstelling tot de dag ervoor, was het nu bloedheet (en dat om half 8 ’s ochtends al). Een uur later waren we gelukkig wel weer boven, maar dit had toch veel water en zweet gekost. Even lekker ontbeten (met veel fruit dit keer) en toen op naar Page. Op de route naar Page zaten eerst nog wat uitzichtpunten van de Grand Canyon die we hebben bezocht.
Vervolgens kwamen we onderweg Horseshoe Bend tegen. Dit is een bocht in de rivier in de vorm van een hoefijzer. Werkelijk heel diep en groot! Groot minpunt, we dachten dat we konden smelten zo warm was het (heb je niet door in de airco). Ze hadden al beloofd dat het 41 graden zou worden en daar heeft het weer zeker niks aan onder gedaan. Als je dan 1,2 km enkele reis moet lopen door los zand (ook al is het maar enigszins heuvelachtig), je zweet als een otter. We waren bijna bij Page, maar daar zijn geen campings. Dus hadden we al een camping in de buurt gereserveerd bij Lake Powell. Dit is een kunstmatig stuwmeer. Ondanks dat er mooie omgeving hier is, verkozen we toch het zwembad waar we gebruik van mochten maken, omdat het gewoonweg niet te harden was in de hitte. Na wat afgekoeld te zijn, zijn we tegen de avond weer naar de Wal-Mart gereden. Tot onze verbazing had deze wel een versafdeling. Hier even fruit, vlees en brood ingekocht om ’s avonds even te kunnen bbq-en (die staan altijd samen met een picknicktafel op elke kampeerplek). Na dit stevige avondmaal hebben we dit mailtje nog getypt. We gaan er nu voor zorgen dat we rond half 10 in bed liggen zodat we morgen weer vroeg op kunnen om naar The Wave te gaan (je weet wel, van die bijzondere loting).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
