Grand Canyon, Bryce en Las Vegas

Deze keer vanuit het super hete en drukke Las Vegas! We mailen jullie gewoon plat met onze vakantie activiteiten, gelukkig weten we dat jullie dat waarderen  Ik las net dat het vorige mailtje alweer vanuit Zion dateerde, dus hebben jullie het een paar daagjes zonder nieuws moeten stellen. We kampeerden toen 4 nachten lang op een camping in Glendale. Dat ligt mooi centraal tussen de nationale parken van Zion, Bryce en de North Rim (noord rand) van de Grand Canyon. (goh wat toevallig dat we juist in die plaats terecht waren gekomen) Na onze avonturen in Zion zijn we de volgende dag vertrokken voor een flinke rit naar de North Rim van de Grand Canyon. 90% van de toeristen gaan naar de South Rim kijken, en de overige 10% doen (ook) de North Rim. Veel rustiger dus, maar zeker net zo mooi. De omgeving is wel heel anders, want je rijdt eerst ongeveer 2 uur door de beboste heuvels, zonder ook maar een dorpje te zien (en een paar auto’s) Erg bijzonder om doorheen te rijden waren de grote stukken bos die afgebrand waren. Bij de North Rim aangekomen zijn we eerst naar het visitor center gegaan, en hebben we daar een korte trail van 1 mile ofzo gelopen naar een erg mooi uitzichtpunt. Daarna zijn we de auto weer ingestapt om de wat uitzichtpunten te gaan bekijken. We hadden niet zo’n zin om weer een lange trail te gaan lopen, dus hebben we het daarbij gelaten. Wel nog ff geprobeerd om aan de overkant te kijken waar we eerst ergens gestaan zouden hebben. Met wat gokwerk (en een informatie bord) zijn we er toch uitgekomen (vonden we zelf). Toen we die enorme canyon wel gezien hadden zijn we weer richting de camping gegaan. Mieke riep al dagen dat ze een keer bij de PizzaHut wou eten, dus in het grootste dorpje dat we konden vinden onderweg zijn we daar naar op zoek gegaan, en hadden er een gevonden. Het is ons daar uitstekend bevallen! Eén grote panpizza besteld voor 2 personen (let op: 1 medium-sized pizza wel te verstaan) En gretig gebruik gemaakt van de uitgebreide salade bar. We zaten allebei kei vol, maar lekker was het wel! ’s Avonds op de camping hebben we nog wat fotootjes in elkaar gezet. Op een uitzicht punt maken we vaak een aantal foto’s in de rondte, die we dan met Photoshop aan elkaar zetten tot 1 panorama. Ook maakt Mieke met de camera van Annie 3 foto’s achter elkaar met verschillende belichting. Deze 3 foto’s kunnen met een ander programma gecombineerd worden tot één foto die kei mooi belicht is. Het verschil zie je pas goed als je ook de originele foto’s er langs legt. Zeker de moeite waard! (we hebben enkele resultaten al een keer meegestuurd, als panorama’s van Dead Horse Point en Island in the Sky, en die HDR foto van Delicate Arch uit Arches) Leuk detail is ook dat je allerlei mede-toeristen met opgetrokken wenkbrauw opzij ziet kijken als er naast hen ineens het “klik-klik-klik” horen ratelen van Mieke’s foto kanon . Voor al deze foto bewerkingen waren we in het wasmachine-lokaal gaan zitten omdat daar licht en stroom was (zodat we niet via de omvormer en de auto-accu hoefden te werken) Hier hadden we nog leuk aanspraak van wat Amerikanen en Canadese mensen.

De volgende dag wilden we vroeg opstaan, omdat Bryce National Parc op het programma stond. De wekker om 7 uur gezet, en om half 8 zaten we in de auto. Hiervoor hadden we een speciale reden. Die dag was het namelijk volle maan, en konden we ons inschrijven voor de Full-Moon- walk, onder begeleiding van een Ranger uit het park. Dit hadden we op internet al gelezen, en hier wilden we aan meedoen. Toen we bij het visitor center van Bryce aankwamen wist een Ranger ons te vertellen dat die plaatsen om 6 uur ’s ochtends al weg waren, omdat er maar 60 plaatsen waren. De mensen hadden met slaapzakken in de rij gelegen… Helaas dus, maar de beste man wist ons nog wel te vertellen dat we het ook altijd op eigen gelegenheid konden doen, zolang we overdag maar de trail verkenden. Zo gezegd, zo gezegd, dat werd dus het plan. Eerst maar ‘ns begonnen met een mooi trail, of eigenlijk 2. We hebben de Queens Garden trail gelopen, maar toen die weer afboog naar boven zijn we overgestapt op de Nevajo trail, via die trail weer omhoog te gaan. Op die manier hadden we er dus mooi 2 in één keer. Maar wat is Bryce een mooi park zeg! Echt ongelooflijk. Door de extreme verandering in temperatuur zijn hier de rotsen gaan scheuren, en en afbrokkelen. Van de los van elkaar staande randen zijn nu alleen nog maar grillige losstaande torentjes over. En heel het landschap is fel oranje met wit. Super mooi! Jullie begrijpen al dat de foto mitrailleur van Mieke hier menig toerist heeft laten schrikken, want elke 10 meter (of yard, zoals ze hier gebruiken) wilden we wel weer een nieuw HDR-foto schieten. Elke keer weer het statief uit de tas, want die 3 foto’s moesten natuurlijk niet van elkaar verschoven zijn. Gelukkig hadden we nog de tijd, want de full-moon walk konden toch pas om 10 uur ’s avonds doen. Na een paar uurtjes hadden we ook de laatste klim door “Wall Street” (een smal haarspel-bochten pad door een kei hoge rotsspleet) voltooid en stonden we weer boven aan het “Amfitheater” zoals dat stuk van Bryce genoemd wordt. We zijn nog even bij de Lodge gaan zitten om de tijd te doden, want het was pas rond de middag. Maar meteen even wat foto’s in elkaar gezet. Na een tijdje hadden we het daar ook wel weer gezien, en hebben we met de auto de “scenic drive” gereden. Oftewel de asfalt weg langs alle uitkijkpunten. Jammer genoeg hadden we al zoveel moois gezien tijdens de hike dat we die punten al snel weer gezien hadden. Hierna zijn we maar doorgereden op zoek naar een supermarkt. Op de weg vanuit Bryce bleek dat het onweer dat we in het park (in de verte) zagen op onze route terecht was gekomen. Een camping was totaal onbereikbaar geworden omdat op de plek van de toegangsweg nu een meer dan 10 meter brede modderstroom was. Toen we dit zagen gingen we natuurlijk meteen op de rem en uit de auto om foto’s te nemen. Voor ramptoerist gespeeld, en toen weer (voorzichtiger) verder. Op veel plaatsen kon je zien dat de modderstromen van de berg modder en stenen over de weg had gespoeld. Gelukkig was een grote schuif al ter plaatse om dit ongemak op te ruimen. De supermarkt vonden we in een plaatsje genaamd: Panguitsch of zoiets. Hier even wat boodschappen gedaan voor de volgende dag, omdat dat onze rit naar Las Vegas zou worden. In die winkel hadden we het zo goed naar onze zin dat we maar meteen besloten om ook het vlees voor onze avond maaltijd mee te nemen. We hadden immers aan ons zelf beloofd om op de camping toch een keer te gaan barbeque’en. Dilemma: we blijven niet op en neer rijden naar Bryce! Maar Mieke had in de Lodge het weer opgevangen, en er werd voorspeld dat het heel de avond ging onweren. Erg vervelend als je afhankelijk bent van het licht van de maan. Dus maar besloten om niet terug te gaan naar Bryce, maar om lekker te gaan bbqen. Zo gezegd zo gedaan, en ook nu weer heerlijk gegeten.

De volgende ochtend lekker uitgslapen (hadden we al verteld dat het hier ’s nachts lekker afkoelt, zodat je ’s morgens lekker in je bed kunt blijven liggen?) en rond een uur of 9 de tent weer ingepakt. Op naar Las Vegas! Hier keken we toch al wel een tijdje naar uit. Na een uurtje of 3-en-een-half rijden (waar onder een uur door de bloedhete woestijn van Nevada) zagen we de eerste omtrekken van Las Vegas. De toren van Stratosphere was al van verre te herkennen. De TomTom kende precies de parkeergarage van het Luxor hotel, dus dat verliep allemaal uiterst soepeltjes. Over de loopbrug naar de piramide van het Luxor gelopen en ingecheckd. Na een paar rondes door de enorme hal met gok automaten en pokertafels vonden we uiteindelijk Lift 2 die ons naar de 14e etage bracht. (die liften gaan schuin omhoog, langs de rand van de piramide) We hebben een mooie ruime kamer gekregen. Na een tijdje zijn we weer naar beneden gegaan, om ons een beetje te oriënteren in het hotel ( / casino) De bewegwijzering is opzettelijk vaag gehouden, zodat je niet zomaar weer naar buiten loopt. De bordjes “exit” zijn expres weg gelaten, zodat je eerst heel je geld in die automaten zult gooien. Maar ons Hollandse richtingsgevoel breng je niet zomaar van de wijs! Na in het Luxor rondgekeken en wat foto’s van de voorkant gemaakt te hebben zijn we naar het naastgelegen “Excalibur” gelopen. Dit heeft als thema de Engelse ridders. Onderweg hebben we ons nog vanalles laten aansmeren trouwens. Zodra je naar buiten dreigt te lopen uit een hotel/casino dan wordt je aangehouden, en krijg je vanalles aangeboden zoals korting op kaartjes van shows etc. Mieke bedacht dat we misschien een keer moesten luisteren naar zo’n aanbod. Dus buiten, halverwege het pad naar Excalibur dat eens gedaan. Iemand kon ons zowat gratis kaartjes aanbieden. We moesten alleen wel een koppel zijn, en kunnen bewijzen. Met een gezamelijke bankrekenikng hoefden we niet perse getrouwd te zijn, dat was ook goed zat. We konden kaartjes krijgen voor 20 dollar voor de Diner-show van Excalibur van morgenavond. Dus een riddershow met Italiaanse of spaanse paarden en nog eten erbij ook! Maar toen bleek waar het allemaal om te doen was: ze waren een nieuw resort aan het opzetten, en daar moest je dan ook wel ff naar toe dmv een 2 tot 3 uur durende tour. Nouja, omdat die tour ook inclusief ontbijt is besloten we dat toch maar te doen. Dus wat had ons dat opgeleverd: morgen ochtend een tour door een ons onbekend resort van 2-3 uur, met ontbijt en dan ’s avonds naar de diner-show van Excalibur. En dat allemaal voor 40 dollar, ipv de 200 dollar die de kaartjes normaal zouden kosten. Geweldig toch? Oja en we kregen ook nog vrijkaartjes voor de show van één of andere comedyshow met hypnose waar je zelf aan mee kan doen! Wat wil een mens nog meer. We zullen het allemaal morgen wel zien, maar die diner show leek ons zowieso al kei gaaf dus dat komt wel goed. Na dit geregel zijn we doorgelopen naar Excalibur, en daar rondgekeken in het oude engels aandoende casino. Via een andere loopbrug zijn we doorgelopen naar New York New York. Ook een kei mooi casino zeg! (alleen wel anders natuurlijk) Als laatste zijn we nog naar het MH Grand hotel gegaan. Een echt thema konden we eerst niet ontdekken, dus we noemden het maar gewoon: kei chique. Toen we beneden rondliepen zagen we daar een enorme glazen vitrine, met daar in een leeuw. Toen we net door het glazen tunneltje er onderdoor gelopen waren, zagen we ineeens mensen tussen die leeuwen staan. Bleek dat dit de “beroemde”leeuwen waren van het hotel. Op een ranch hebben ze er zo’n 36, en iedere halve dag worden er 2 daarvan naar het hotel gehaald om daar in die vitrine te zitten. (ze hebben het er wel goed hoor, zover we konden zien) De omroeper vertelde dat de leeuwen ons niet kunnen horen of ruiken, en dat ze dus rustiger zitten dan in een dierentuin. De vitrine is uiteraard aangekleed met rotsen, bomen watervallen etc. Na een soort over-rollen met een bal, mepte de leeuw de bal weg omdat hij blijkbaar weinig zin had in het spelletje. Toen zijn we maar gegaan, terug naar het Luxor. Hier hadden we onze zinnen gezet op het buffet in het restaurant “More”. Een zeer uitgebreid all-you-can-eat buffet. Heerlijk! Ik heb er nog steeds last van . We hebben er Amerikaans, Chinees, Mexicaans en Italiaans gegeten, salade en fruit gehad en nog een flink dessert ook. Vandaar ook mijn opmerking van zonet. Toen we na het eten op de hotelkamer waren aangekomen zijn we maar begonnen met het typen van dit mailtje. Mieke is ondertussen in slaap gevallen op één van de twee heerlijke grote bedden, dus ik ga er ook maar eens een eind aan breien.