Vertrek
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Mieke
14 Juli 2010 | Verenigde Staten, Flagstaff
Zoals de meesten van jullie wel mee hebben gekregen hadden we ons vliegtuig gemist als gevolg van een enorme file vlak voor Brussel (2,5 uur rijden op 10 km). Toen we dus aankwamen op de luchthaven waren we net te laat voor inchecken (vliegtuig was er nog wel), maar we mochten niet meer mee. Na een heleboel gebel (BMI in Engeland (een stuk of 5 keer), Brussels airlines in België, Virgin Atlantic in Engeland, Cheaptickets in Nederland), overleg, tijden in de wacht en ellende zagen we als enige oplossing al onze tickets te annuleren en nieuwe te boeken voor een dag later. Hopelijk zien we nog een keer geld terug van onze oude vlucht.
Toen……. Toen begon het wachten. We waren immers al om half 10 in Brussel en we zouden pas een dag later om half 7 naar Los Angeles gaan vliegen (met een tussenstop in het ow zo verre en mooie Amsterdam). We hebben draadloos internet gekocht, skypebeltegoed gekocht en zijn aan het regelen geslagen, zoals hotel annuleren, auto dag later ophalen, visum omboeken, camping voor een nacht annuleren, nieuw hotel boeken. Dus, toen dat allemaal geregeld was, was het alweer een uur of 5. Ruud had inmiddels een mooie stek gevonden om de nacht doolr te brengen. Hier hadden we stroom voor de laptop, zaten we een beetje afgelegen zodat niemand ongemerkt bij onze spullen kon komen en hadden we een geweldig speelpaleis voor onze neus (van die geweldige electrische, bewegende, geluidmakende apparaten). Om 8 uur ’s avonds viel Brussel airport stil. Nog een beetje geïnternet en vervolgens gaan liggen. Helaas dacht een andere overnachtende medebezoeker om 3 uur ’s nachts dat hij zijn kinderen moest gaan aanmoedigen met veel kabaal om eens in die geweldige apparaten te gaan spelen (terwijl er dus 5 mensen naast te lagen slapen). Na enkele dodelijke blikken (Mieke was er zelfs voor gaan zitten) en opmerkingen dropen ze gelukkig af. Om 4 uur ’s ochtends kwam het vliegveld weer tot leven en om half 5 stonden we dan ook als eerste aan de incheckbalie van de KLM. Gelukkig liep nu alles voorspoedig en vlogen we 2 uur later met een Fokker 70 (waar zo’n 15 mensen in zaten) naar Amsterdam. In Amsterdam eens lekker ontbeten, nog eens naar het thuisfront gebeld en wederom …… wachten! Om 9.20 zouden we gaan boarden om dan om 10.40 te vertrekken. Dit keer hadden we een aanzienlijk indrukkender vliegtuig. Dubbeldeks en plaats voor 420 man! Helaas…… een uur vertraging. Maar… we zijn vertrokken! Onderweg 2 keer te eten gehad en veel te drinken, dus dat was wel fijn. Verder hadden we aan boord bij iedere stoel een videoscherm waarop je zelf een film kon uitzoeken (veel nieuwe films!), spelletjes spelen, TV series kijken, vluchtinformatie kijken etc. Na 10,5 uur vliegen kwamen we aan in Los Angeles. Eerst richting douane. Dit duurde wel even, maar gelukkig niet de schrikwekkende tijden zoals we wel eens hadden gehoord (want ja, soms landen er ook wel 4 boeings tegelijk) en er moet van iedereen toch een foto worden gemaakt en alle 10 de vingerafdrukken ingeleverd worden. Toen we door de douane waren, waren de koffers er ook al. Met de bus vervolgens naar het Alamo autoverhuur center. Dan denk je, we halen even een sleutel op en wegwezen. Nu weten we wel beter. MacDonalds komt niet voor niks uit Amerika (daar sta je toch ook vaak lang te wachten terwijl alles al klaar is). We hadden dus een voucher, deze was ook al betaald, evenals bij alle wachtenden voor ons (en dat waren er niet eens heel veel). Er waren 6 baliemedewerkers en toch hebben we daar 2 uur gestaan!! Gelukkig waren we zelf snel klaar en gingen we zonder sleutel het pand weer uit. Je mag namelijk gewoon een auto uit je eigen klasse uitzoeken en de sleutel zit er al in. We hebben gekozen voor een redelijk nieuwe Hyundai Accent met verrassend veel kofferruimte. Vervolgens natuurlijk meteen aangereden, want we waren wel klaar met al dat wachten. Helaas….. File in Los Angeles (op alle 6 de banen, ongelooflijk toch!). Daarnaast is LA ook gewoon een ontzettend grote stad, het heeft 2,5 uur geduurd voordat we hier weg waren. Ruud was inmiddels moe en Mieke had het stuur overgenomen aan het einde van LA (we waren immers al om 4 uur wakker en het was in Nederland ook alweer 3 uur ’s nachts). Ruud ging dus lekker slapen. De weg werd vervolgens rustig, we kwamen in de middle of nowhere. Na weer 1,5 uur rijden weer een chauffeurswisseling. Weer een uur rijden en toen wouden we weer wisselen, maar….. waar blijft in godsnaam toch een afrit?? Weer een halfuur verder, maar nog steeds geen afrit. Dus…. Omdat we toch in de middle of nowhere waren zonder dat er verder maar iemand was hebben we maar de chauffeurswisseling op de vluchtstrook uitgevoerd. Wat overigens wel noemenswaardig is, is dat Needles (waar ons hotel is) al 230 mijl vantevoren als enige op de borden staat (zouden ze dus bij Weebosch ook moeten doen ).
Nog een goed uur rijden en we waren bij ons hotel in Needles (waarover overigens de douanbeambte al een vraag stelde omdat dit toch wel echt een gat was en wat we daar toch in vredesnaam wilden gaan doen midden in de woestijn). Needles was inderdaad een klein plaatsje, maar wel van alle Amerikaanse gemakken voorzien (enkele hotels en een niet nader te noemen restaurantketen waarvan de gele M toch wel erg herkenbaar was). Het was inmiddels kwart over 10 ’s avonds (NL tijd 7.15u) en we konden meteen naar onze kamer. HEERLIJK GROOT ZACHT BED !!! Een bed wordt echt ondergewaardeerd! Binnen enkele ogenblikken sliepen we dan ook.
Tegen al onze verwachtingen in werden we om kwart voor 7 weer wakker. Lekker gedouched (nodig!) en vervolgens een continentaal ontbijt gehad (oftewel, een toast, donuts met jam en cakejes). Om kwart over 8 zaten we dus alweer vol goede moed in de auto. Op dit moment zitten we nog in de auto (laptop op schoot, we hebben de luxe van een dubbele sigarettenaansteker in de auto (dus, een voor de TomTom – 200 mijl rechtdoor, en een voor de omvormer van de laptop)). Straks typen we de rest van ons verhaal nog.
Zo, zijn we weer. We zijn inmiddels op de camping in Flagstaff aangekomen. Een mooi plaatsje en sanitair is goed. We gaan nu eerst inkopen doen en vervolgens naar Petrified forest. Jullie horen weer van ons.
Toen……. Toen begon het wachten. We waren immers al om half 10 in Brussel en we zouden pas een dag later om half 7 naar Los Angeles gaan vliegen (met een tussenstop in het ow zo verre en mooie Amsterdam). We hebben draadloos internet gekocht, skypebeltegoed gekocht en zijn aan het regelen geslagen, zoals hotel annuleren, auto dag later ophalen, visum omboeken, camping voor een nacht annuleren, nieuw hotel boeken. Dus, toen dat allemaal geregeld was, was het alweer een uur of 5. Ruud had inmiddels een mooie stek gevonden om de nacht doolr te brengen. Hier hadden we stroom voor de laptop, zaten we een beetje afgelegen zodat niemand ongemerkt bij onze spullen kon komen en hadden we een geweldig speelpaleis voor onze neus (van die geweldige electrische, bewegende, geluidmakende apparaten). Om 8 uur ’s avonds viel Brussel airport stil. Nog een beetje geïnternet en vervolgens gaan liggen. Helaas dacht een andere overnachtende medebezoeker om 3 uur ’s nachts dat hij zijn kinderen moest gaan aanmoedigen met veel kabaal om eens in die geweldige apparaten te gaan spelen (terwijl er dus 5 mensen naast te lagen slapen). Na enkele dodelijke blikken (Mieke was er zelfs voor gaan zitten) en opmerkingen dropen ze gelukkig af. Om 4 uur ’s ochtends kwam het vliegveld weer tot leven en om half 5 stonden we dan ook als eerste aan de incheckbalie van de KLM. Gelukkig liep nu alles voorspoedig en vlogen we 2 uur later met een Fokker 70 (waar zo’n 15 mensen in zaten) naar Amsterdam. In Amsterdam eens lekker ontbeten, nog eens naar het thuisfront gebeld en wederom …… wachten! Om 9.20 zouden we gaan boarden om dan om 10.40 te vertrekken. Dit keer hadden we een aanzienlijk indrukkender vliegtuig. Dubbeldeks en plaats voor 420 man! Helaas…… een uur vertraging. Maar… we zijn vertrokken! Onderweg 2 keer te eten gehad en veel te drinken, dus dat was wel fijn. Verder hadden we aan boord bij iedere stoel een videoscherm waarop je zelf een film kon uitzoeken (veel nieuwe films!), spelletjes spelen, TV series kijken, vluchtinformatie kijken etc. Na 10,5 uur vliegen kwamen we aan in Los Angeles. Eerst richting douane. Dit duurde wel even, maar gelukkig niet de schrikwekkende tijden zoals we wel eens hadden gehoord (want ja, soms landen er ook wel 4 boeings tegelijk) en er moet van iedereen toch een foto worden gemaakt en alle 10 de vingerafdrukken ingeleverd worden. Toen we door de douane waren, waren de koffers er ook al. Met de bus vervolgens naar het Alamo autoverhuur center. Dan denk je, we halen even een sleutel op en wegwezen. Nu weten we wel beter. MacDonalds komt niet voor niks uit Amerika (daar sta je toch ook vaak lang te wachten terwijl alles al klaar is). We hadden dus een voucher, deze was ook al betaald, evenals bij alle wachtenden voor ons (en dat waren er niet eens heel veel). Er waren 6 baliemedewerkers en toch hebben we daar 2 uur gestaan!! Gelukkig waren we zelf snel klaar en gingen we zonder sleutel het pand weer uit. Je mag namelijk gewoon een auto uit je eigen klasse uitzoeken en de sleutel zit er al in. We hebben gekozen voor een redelijk nieuwe Hyundai Accent met verrassend veel kofferruimte. Vervolgens natuurlijk meteen aangereden, want we waren wel klaar met al dat wachten. Helaas….. File in Los Angeles (op alle 6 de banen, ongelooflijk toch!). Daarnaast is LA ook gewoon een ontzettend grote stad, het heeft 2,5 uur geduurd voordat we hier weg waren. Ruud was inmiddels moe en Mieke had het stuur overgenomen aan het einde van LA (we waren immers al om 4 uur wakker en het was in Nederland ook alweer 3 uur ’s nachts). Ruud ging dus lekker slapen. De weg werd vervolgens rustig, we kwamen in de middle of nowhere. Na weer 1,5 uur rijden weer een chauffeurswisseling. Weer een uur rijden en toen wouden we weer wisselen, maar….. waar blijft in godsnaam toch een afrit?? Weer een halfuur verder, maar nog steeds geen afrit. Dus…. Omdat we toch in de middle of nowhere waren zonder dat er verder maar iemand was hebben we maar de chauffeurswisseling op de vluchtstrook uitgevoerd. Wat overigens wel noemenswaardig is, is dat Needles (waar ons hotel is) al 230 mijl vantevoren als enige op de borden staat (zouden ze dus bij Weebosch ook moeten doen ).
Nog een goed uur rijden en we waren bij ons hotel in Needles (waarover overigens de douanbeambte al een vraag stelde omdat dit toch wel echt een gat was en wat we daar toch in vredesnaam wilden gaan doen midden in de woestijn). Needles was inderdaad een klein plaatsje, maar wel van alle Amerikaanse gemakken voorzien (enkele hotels en een niet nader te noemen restaurantketen waarvan de gele M toch wel erg herkenbaar was). Het was inmiddels kwart over 10 ’s avonds (NL tijd 7.15u) en we konden meteen naar onze kamer. HEERLIJK GROOT ZACHT BED !!! Een bed wordt echt ondergewaardeerd! Binnen enkele ogenblikken sliepen we dan ook.
Tegen al onze verwachtingen in werden we om kwart voor 7 weer wakker. Lekker gedouched (nodig!) en vervolgens een continentaal ontbijt gehad (oftewel, een toast, donuts met jam en cakejes). Om kwart over 8 zaten we dus alweer vol goede moed in de auto. Op dit moment zitten we nog in de auto (laptop op schoot, we hebben de luxe van een dubbele sigarettenaansteker in de auto (dus, een voor de TomTom – 200 mijl rechtdoor, en een voor de omvormer van de laptop)). Straks typen we de rest van ons verhaal nog.
Zo, zijn we weer. We zijn inmiddels op de camping in Flagstaff aangekomen. Een mooi plaatsje en sanitair is goed. We gaan nu eerst inkopen doen en vervolgens naar Petrified forest. Jullie horen weer van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
