Masai Mara

Hallo allemaal,
Jullie hebben al even niets meer van ons gehoord, omdat we een tijdje geen internet hadden. We zijn namelijk 3 dagen (2 nachten) in het Masai Mara national park geweest. Dit is een hele belevenis geweest zeg!

Zondag ochtend zijn we al om 7 uur uit Lake Nakuru vertrokken en gingen we op weg via Nairobi naar Masai Mara. Onze gids Ken vertelde ons dat dit een vijf uur durende rit zou worden, over slecht wegen. De eerste 4 uur was gelukkig gewoon asfalt, maar de laatste 3 uur (gidsen zijn altijd optimistisch over reistijden) was toch wat anders. Eerst een uurtje over soort vlak puinpad. Het laatste uur echt hotsend over een zandpad met stenen en geulen. Het echte Afrika gevoeld dus. Onze logde, Impala Wildlife, lag vlak bij de rand van het national park. Helaas was deze lodge erg oud en vies. Het leek er meer op dat we de eerste gasten van het jaar waren, en dat ze nog niet hadden gepoetst. Hierover werd natuurlijk bij de manager geklaagd door Mieke en Brenda, en daarom werden de hutjes toch wat opgeschoond. Toch werd er nog wel een telefoontje naar Kras gepleegd om te vragen of er iets geregeld kon worden.
Na een warme lunch vertrokken we op game drive, de Masai Mara in. Na 100 meter moesten we al stoppen voor het “schieten” van de impala’s, gnoes en zebra’s. Er reden allerlei busjes rond, en één groep stond bij elkaar. Hier bleek een leeuw in het gras te liggen. Door het enorme hoge gras (meer dan een halve meter) in bijna heel het park is het lastig om ze goed te zien. Een eindje verderop vonden we nog twee leeuwen die in het gras lagen. Een tijdje (en wat gazelle-soorten) later sloten we weer aan bij een groep met busjes. Hier lag een leeuwin met kleine welpjes in het gras. Omdat het nogal druk was, stonden we achteraan, en zagen we ze niet echt. Maar daar kwam verandering in toen moeder leeuw besloot dat het wel wat druk werd, en ze ergens anders heen wou. Ze liep namelijk precies achter onze bus de zandpad over. Aan de overkant van het pad ging ze zitten omdat de 4 welpjes niet zo goed durfden, en dus in de berm waren achtergebleven. Enkele minuten later durfde de eerste het toch aan om naar mama toe te rennen, en de rest ging er mooi achteraan. Je begrijpt natuurlijk dat het een onvergetelijke ervaring is, om een leeuwin met die kleine schattige welpjes zo dichtbij te zien! Toen het hele gezin over een ander pad weg liep, gevolgd door een aantal busjes, zijn we verder gereden. We vroegen onze gids of hij wist of er olifanten in de buurt waren, dus daar gingen we naar zoeken. We hebben nog heel wat rond gereden, maar geen olifant gezien helaas. Wel hebben we nog twee struisvogels gezien. Het begon al wat donkerder te worden, dus gingen we weer naar onze lodge voor het diner. De dames in ons busje zagen nogal op tegen de nacht in de lodge, maar gelukkig waren de bedden schoon genoeg om op te slapen.

De volgende dag mochten we weer om half 7 klaar staan voor een ochtend game drive. Omdat we weer in het zelfde deel van het park begonnen zagen we weer veel dezelfde dieren. Op de plek waar we gisteren de leeuwin met welpjes zagen stond nu weer een groep met busjes. Toen we daar ook aankwamen bleek dat er weer jonge leeuwen in het gras zaten. Deze keer waren ze wel een beetje ouder, ongeveer twee keer vier jongen leeuwtjes die wat in leeftijd verschilden. Na een tijdje gingen ze aan de wandel over het zandpad, wat een schitterend tafereel! Wij zijn daarna weer verder gereden, op zoek naar olifanten. Na een flink eind rijden over hobbelige sporen in het grasland waren onze gidsen iets op het spoor. Achter een heuvel zouden ze zijn. En jawel hoor, een groep olifanten. Ons geluk was dat er een spoor door het grasland liep, en een paar olifanten waren al overgestoken, en de rest stond nog aan de andere kant. Deze olifanten liepen op 10 meter afstand van onze bus voor ons door naar de rest. Eén olifant bleef staan en keek ons steeds aan. Hij vond het maar niets dat we daar stonden. Onze gids vond het niet zo erg, en wou al achter de andere jeep van onze groep aanrijden. Maar we hebben hem toch maar even laten wachten totdat de olifant bij de rest van de kudde kon aansluiten. Dit duurde een tijdje, en toen we achter ons keken zagen we dat daar ook nog drie olifanten aan kwamen lopen. Een moeder met een baby olifantje, en nog eentje die ook wat kleiner was. Ook dit groepje moest natuurlijk het spoor oversteken, en wij stonden weer op de eerste rang! Toen uiteindelijk de hele groep olifanten in de bosjes verdwenen was zijn we weer verder gereden. Wat ook nog op ons lijstje stond waren cheeta’s. Volgens onze gids had hij bij zijn vorige groep zo’n zes keer cheeta’s gezien. Ondanks dat iedereen goed aan het speuren was konden we ze toch niet vinden. Zelfs op de plek waar gisteren een cheeta gezien was zagen we ze niet. Na ongeveer 3 uur rond hobbelen reden we het park weer uit voor het ontbijt in de lodge. Op de terugweg vertelde de gids dat we naar een andere lodge overgeplaatst zouden worden. Hierdoor werden de middag plannen gewijzigd, en kon iedereen na het ontbijt zijn koffers gaan pakken. Ongeveer anderhalf uur rijden verderop. (het is lastig schatten, want over die echt slechte zandpaden lijkt het erg lang) kwamen we bij Centrim Lodge aan. Dit was werkelijk een schitterende locatie. Een chique hoofdgebouw met een prachtig zwembad (deze had wel water). We werden door de manager zelf nog even welkom geheten en werden naar onze overdekte tenten begeleid. Dit was nodig omdat er een cheeta met jongen in de buurt zit. De “tent” was echt super, met heerlijk schone wc en douche. Een half uurtje later mochten we alweer aanschuiven voor de lunch. Ook hier werd veel werk op gedaan door een drietal koks. Het was een volledig warm buffet inclusief soep, vers gebakken eieren en pannenkoeken en toetjes. Na de lunch was er de mogelijkheid om een Masai dorpje te bezoeken. Dit leek ons wel leuk, maar eerst was er nog tijd om lekker aan het zwembad te liggen. Daarna vertrok de helft van de groep een uurtje eerder dan de rest naar het Masai dorp. We werden hartelijk welkom geheten in het dorpje, en werden getrakteerd op de leeuwendans en een dans waarop zo hoog mogelijk gesprongen wordt. Daarna volgde een demonstratie hoe vuur gemaakt wordt door het snel ronddraaien van een stokje op een plankje. Helaas mislukte dit doordat het hout niet droog genoeg was. We mochten ook nog in een huisje kijken. Binnen was het zo goed al donker, want er is maar één gaatje in de muur van 10 cm waar licht door naar binnen komt. Het huisje van ongeveer 3 bij 3 meter is ingericht met een kookplaats in het midden en twee bedden aan de zijkant. In dit huis woonde een gezien van 5 mensen. Daarnaast was er ook nog een ruimte voor de koe waar ze gemolken kan worden. Toen we buiten kwamen waren de jongen weer terug die vuur probeerden te maken. Deze keer lukt het gelukkig al snel. Als laatste werden we meegenomen naar de markt. Binnen een omheining van palen stonden allerlei houten kraampjes in een grote kring, en werd je natuurlijk nadrukkelijk overgehaald om iets te kopen. Voor 25 dollar had je zo een houtsnijwerkje op de kast staan hoor. Na dit bezoek aan het Masai dorp reden we samen met de rest van onze groep door naar het Masai Mara national park. Onze huidige lodge bevond zich bij een andere ingang van het park, dus reden we door een heel ander deel van het park. We kwamen er achter dat we de vorige keren nogal verwend waren, want na een uurtje rijden door het park hadden we nog niet veel meer gezien dan enorme vlaktes met hoog gras. Een keertje zat er een leeuwin een eindje van de weg. We hoorden dat die vijf minuten eerder nog op de weg lag, maar één van de busjes was praktisch over haar staart gereden, dus was ze weg gegaan. Een eindje verderop zag Mieke een flink eind van de weg een olifant. Snel omdraaien dus, en de zijweg in. Jammer genoeg was de olifant net het pad al overgestoken, en hebben we vooral de olifanten kont op de foto gezet. Weer een heel eind rijden verder zagen we eindelijk een groep busjes. Ze stonden ongeveer in een grote halve cirkel om wat bleek een grote groep leeuwen te zijn. De leeuwen lagen lekker in het hoge gras, dus waren wel lastig te zien. Na een hele tijd kwam er wel beweging in de groep en gingen ze aan de wandel. Op dat moment kreeg Ruud alleen zo veel last van zijn buik dat we zijn vertrokken. Heel erg jammer van de mooie foto’s die geschoten konden worden, maar het was toch wel nodig. Voor de terugweg moesten we nog wel anderhalf uur over de zandpaden racen, dus we waren blij dat we bij de lodge waren. Waarschijnlijk was er bij de Impala lodge iets niet goed gegaan met het eten, want verschillende mensen hadden heel de dag al last van hun buik. ’s Avonds was er werkelijk een overheerlijk buffet met allerlei dingen die terplekke gebakken en gegrild werden. Vooral de mini-pizza’s waren zeer in trek. Helaas heeft Ruud het bij een kommetje soep en een broodje moeten houden. Halverwege het diner zagen we ineens wat bekenden binnen komen. Namelijk de groep Masai mannen die de dansen deden. Deze kwamen tijdens het diner nog een keer hun dansen vertonen. Heel erg leuk en sfeervol! Als klapper op de vuurpijl kwam het voltallige personeel ook nog aan bod met een dans rond alle tafels, met twee grote chocolade taarten erbij. Op het laatst werd duidelijk dat deze voor ons bedoeld waren! Het bleek dat onze gids Ken als goedmaker voor de vorige lodge had verteld dat de twee jonge stelletjes op Honeymoon waren. We kregen dus een taart met daarop: Congratulations Mr and Mrs Ruud! Jullie kunnen begrijpen dat ons verblijf bij deze lodge niet meer stuk kon!

Na een onrustige nacht (het bed was het beste tot nu toe, maar Ruud had nog steeds last van zijn buik) stonden we de volgende ochtend al weer vroeg op om om half 8 weer aan de game drive te beginnen. Uiteraard gingen we weer op zoek naar cheeta’s, maar ook deze keer werden ze niet gevonden. We hebben ons tevreden moeten stellen met, naast de gebruikelijke antilopen soorten, wat olifanten, giraffen en wrattenzwijnen . Maar och… je hoort ons niet klagen. Uiteindelijk reden we via een ander uitgang het park weer uit, om aan de 6 uur durende terugreis naar Nairobi te beginnen. Het mooiste moment van de rit was het moment dat het zandpad weer overging in asfalt. Onze gidsen manoeuvreerden ons goed door het drukke verkeer heen en zette ons af bij hetzelfde hotel als we de eerste nacht hadden doorgebracht in Nairobi. Mieke is ondertussen wel erg moe, dus die duikt snel het bed in. Morgen ochtend vertrekken we om 8 uur richting Tanzania. Als we internet hebben houden we jullie weer op de hoogte.

Groeten,
Ruud & Mieke