Pucón

Hallo allemaal!

Deze keer kunnen we jullie verblijden met een berichtje uit het stadje Pucón. Hier zijn we ondertussen al weer twee dagen. Eergisteren was onze laatste dag in San Pedro de Atacama. Voor 5 uur ’s ochtends waren we al op, want we hadden nog de Tatio Geiser tour op de planning staan. Op dit vroege tijdstip was het ontbijt nog niet geopend, dus lag er “ontbijt-pakketje” klaar in de keuken. Dit hebben we mooi mee de bus in genomen, en een anderhalf uurtje later waren we bij de Tatio geisers. Dit is een hoogvlakte waar op allerlei plaatsen stoom en water de lucht in wordt gespoten. Omdat het hier ’s nachts nogal koud wordt zijn deze dingen ’s ochtends het meest actief, als alles weer opwarmt. Hier hebben we een tijdje tussendoor/doorheen gelopen, en daarna was het tijd voor het ontbijt dat we ter plekke kregen. Ons meegebrachte ontbijtpakktje hebben we als lunchpakket gebruikt, mooi handig! Na de lunch hebben we een eindje verderop nog de warmwaterbronnen bezocht waar je in kunt zwemmen. Wij hebben lekker rond gewandeld daar. Het is goed te merken dat je lijf ondertussen aan de hoogten van +4000 meter is gewend, want we liepen ondertussen ontspannen in een normaal tempo rond. Dit was twee dagen nog wel anders! Toen was je van een gewoon wandelingetje van 5 minuten al bekaf door de ijle lucht. Na een tijdje konden we weer terug naar San Pedro. De bus is nog op verschillende plekken gestopt om allerlei dieren en planten (kaktussen) aan te wijzen. Je kon duidelijk merken dat dit de “instap-excursie” is, wij hadden de meeste dingen al een aantal keer gezien, maar het blijft toch wel leuk. Rond een uur of één werden we weer in de buurt van het hostel afgezet. Gelukkig mochten we in het hostel ook nog na check-out tijd gebruik maken van de faciliteiten, dus we konden nog lekker even douchen en in de tuin zitten. Om half vier werden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht voor de vlucht naar Santiago. Daar konden we meteen in de stadsbus stappen die ons naar je juiste bestemming bracht. We hadden dit op onze eerste dan in Santiago al verkend (avontuur met de metro) , dus dat was weer prima gepland. Vanaf de bushalte was het nog 5 minuutjes met bepakking lopen naar het office van busmaatschappij Jac. Hier hadden we al een mooi plekje gereserveerd in de nachtbus die ons naar Pucón zou brengen. Omdat we 2 uurtjes te vroeg waren kon Ruud nog mooi twee broodjes kipburger met cola halen als diner. Rond 23:00 konden we de bus in. Wij hadden premium stoelen gereserveerd, wat inhoudt dat je volledig 180 graden gestrekt kunt. In de dubbeldekker bus zijn 6 van zo’n stoelen op de “begane grond”. Deze plaatsen nemen de halve lengte van de bus in beslag, en je kunt het je ongeveer voorstellen als eerste klas vliegen. Tijdens de busreis die tot 9 uur ’s ochtends duurde hebben we heerlijk geslapen en kregen we nog een klein ontbijtje ook. Om 9 uur stapten we dus goed uitgerust in Pucón uit de bus.

Eerst even inchecken in ons nieuwe hotel (via de email hadden we al een early check-in kunnen regelen), en daarna een ontbijtje. Met lekkere broodjes, stukken fruit en taart on onze maag gingen we op pad in Pucón. We verbaasden ons over het verschil met San Pedro. Daar zag alles er uit alsof het gemaakt was van leem en klei, hier in Pucón lijkt het op een ski-dorpje in Oostenrijk. Dit bevalt ons eigenlijk wel! Omdat we de volgende dag de vulkaan willen beklimmen maken we hier eerst de reservering voor. Daarna gaan we met de bus op pad naar El Cañi. Dit is een beklimming van een berg waar we op de top een prachtig uitzicht zullen hebben op de drie besneeuwde bergtoppen in de omgeving. Na zo’n drie kwartier met de lokale buurtbus komen we aan bij onze bestemming. Na een kleine wandeling begint de echte klim. Eerst 1:45 uur stijl omhoog over een zandpad dat door de regen van de laatste dagen behoorlijk gehavend is. Precies volgens het tijdschema van het kaartje komen we bij de ingang van het echte natuurpark aan. Hier eest maar even uitpuffen en de benen wat rust geven. Dat was toch wel zwaarder als gedacht! Na dit punt gaan we verder over een smal pad door het bos. Dit is echt super mooi. We waren pas de negende en tiende bezoeker van die dag, dus het is er heerlijk rustig. Het begin van dit pad is zo mogelijk nog steiler dan eerst, maar daarna wordt het gelukkig vlakker. Drie kwartier later zien we de eerste bezienswaardigheid, een hartstikke mooi meer dat aan alle kanten groen begroeid is. Omdat we redelijk laat zijn gestart blijven we maar even, op naar het volgende meer. Als we die ook gezien hebben gaat het pad weer steil omhoog naar de top van de bergrug. Omdat het veel geregend (of gesneeuwd op deze hoogte) heeft, is het paadje erg modderig en glibberig. Als we dan toch de top van de bergrug gehaald hebben mogen we de bergrug nog een kwartiertje volgen om echt bij het hoogste punt aan te komen. Eindelijk hebben we het gehaald! Zo voelt het echt. Hier rusten we even uit, en schieten prachtige plaatjes van de besneeuwde bergtoppen in de omgeving. Nu weer terug naar beneden. Op de heenweg hebben we 4 uur gelopen, en in 2,5 uur zouden we weer beneden moeten kunnen zijn. Het eerste deel is echter zo steil en modderig dat het erg moeilijk afdalen is, maar op het vlakke deel kunnen we gelukkig goed doorlopen. Mieke heeft ondertussen wel last van haar knie, omdat het voelt alsof er iets verkeerd schiet. Nadat we het eigenlijke park verlaten hebben moeten we nog over dat steile zandpad naar beneden. Na een minuut of 10 maakt Mieke een misstap, en gaat het fout met haar knie. Met veel pijn en doorzettingsvermogen lukt het uiteindelijk om het laatste stuk in anderhalf uur te lopen. Als we beneden bij het bushokje aankomen kijken we op de Runkeeper app die via de gps bijhoudt wat we gelopen hebben. Over de heenweg van El Cañi hebben we zo’n 3,5 uur gedaan en over de terugweg 3 uur. In totaal hebben we ruim 16 km gelopen en zijn we van 400 naar bijna 1500 meter hoogte gestegen. Dat het zo’n steile klim zou zijn hadden we van tevoren eigenlijk niet helemaal verwacht. We zijn gelukkig op tijd voor de laatste bus die 10 minuten later pas zou komen. Drie kwartier later is er echter nog steeds geen bus… We zijn dan ook erg blij als er een behulpzame mevrouw stopt die ons mee terug wil nemen naar Pucón. Na een hete douche duiken we gauw het bed in, want de volgende ochtend staat weer een flinke wandeling op het programma.

De volgende ochtend worden we om 7 uur bij het hotel opgehaald. Op de trap naar beneden wordt het echter al snel duidelijk dat Mieke vandaag geen vulkaan zal kunnen beklimmen. Met de chauffeur van het busje kunnen we gelukkig regelen dat we de trip een dag uitstellen, en dat we het morgen pas gaan proberen. We gebruiken deze gelegenheid om nog even wat bij te slapen, en we besluiten om om half één de bus te pakken naar de natuurlijke thermen van Los Pozones. Dit is vast goed voor de spieren en gewrichten, en dan kunnen we toch iets ondernemen vandaag. Deze thermen heeft vier warmwater bronnen aan een rivier. Er zijn vandaag maar een paar mensen, dus het is heerlijk rustig in deze schitterende omgeving. ’s Avonds zijn we weer terug in Pucon, en we willen graag uit eten gaan bij La Maga. Als we iets voor 7 uur daar aankomen blijkt alles nog donker te zijn. We gaan maar op zoek naar een ander tentje, maar merken al snel dat alles nog behoorlijk leeg is. We besluiten daarom maar op een terrasje wat te drinken, want schijnbaar zijn we nog wat vroeg. Om half 8 zien we meer mensen naar ons restaurantje lopen, dus proberen wij het ook. Daar aangekomen zien we dat het nu wel open is, maar er wordt ons verteld dat we pas om acht uur terecht kunnen. Als we hier willen eten zit er niets anders op dan braaf te wachten, en dat doen we dan dus ook maar. Om acht uur kunnen we dan toch uiteindelijk daar eten. We hadden al gelezen dat dit een erg goed restaurant is, en onze hoge verwachtingen komen gelukkig ook zeker uit. Het gerecht met vlees voor twee personen kunnen we bij lange na niet op, maar is wel erg lekker! Nu we niet meer op zo’n grote hoogte zitten (het drinken van alcohol is niet goed voor de hoogteziekte) kunnen we meteen de Chileense wijn eens proeven. Jammer genoeg hebben de man van de hike op de gletsjer niet meer kunnen spreken (want hij was er vanmiddag niet), maar morgenvroeg gaan we nog een poging wagen om de gletsjer te beklimmen.

Groeten vanuit een prachtig en zonnig Chili!
Mieke & Ruud